Thabo Mvuyelwa Mbeki Urodził się 18 czerwca 1942 r. w regionie Transkei położonym w południowo-wschodniej części RPA, w miejscowości Idutywa. Jego ojcem był Govan Mbeki (1910-2001), zagorzały zwolennik Afrykańskiego Kongresy Narodowego (ANC) i Południowoafrykańskiej Partii Komunistycznej.
W 1956 roku wstąpił do Ligi Młodych Narodowego Kongresu Afrykańskiego (ANCYL), w 1959 wydalony ze szkoły za wszczynanie strajków. Po zdelegalizowaniu Narodowego Kongresu Afrykańskiego (ANC) w 1960 roku organizator podziemia w Pretorii.
27 lata swojej młodości spędził na wygnaniu, studiując ekonomię w Sussex w Wielkiej Brytanii i przebywając na szkoleniach wojskowych w Moskwie. Po powrocie do RPA od 1989 kierował Ministerstwem Spraw Zagranicznych. Po wyborach w kwietniu 1994 roku mianowany przez Nelsona Mandelę pierwszym wiceprezydentem nowego Rządu Jedności Narodowej. Od 14 czerwca 1999 został prezydentem RPA, zastępując na tym stanowisku Nelsona Mandelę. W 2004 ponownie wybrany na urząd prezydenta RPA. Thabo Mbeki objął prezydenturę po Nelsonie Mandeli w 1999 roku.
Uważany jest za jednego z najbardziej szanowanych przywódców afrykańskich, mediatora w konfliktach od Sudanu po Wybrzeże Kości Słoniowej i Zimbabwe, w którym jeszcze 16 września 2008 r. negocjował powstanie rządu koalicyjnego, który umożliwiłby “łagodne” zakończenie dyktatury Roberta Mugabe.
Po wezwaniu go przez Afrykański Kongres Narodowy do ustąpienia przed zakończeniem kadencji prezydenckiej, 21 października 2008 r. przesłał Przewodniczącemu Parlamentu RPA list dymisyjny, zapowiadając, że ustąpi formalnie ze stanowiska w terminie wyznaczonym przez Zgromadzenie Narodowe, po wypełnieniu swoich konstytucyjnych powinności.
Thabo Mbeki
I am an African
[youtube=http://pl.youtube.com/watch?v=HIDzR9Th9do]
SPRAWA JACOBA ZUMY
Ciągnąca się od trzech lat tzw. sprawa Zumy przyniosła największy kryzys polityczny w RPA od obalenia systemu Apartheidu. Jacob Zuma – wiceprezydent RPA i wiceprzewodniczący ANC przez wiele lat był zastępcą Mbekiego partii i rządzie. Dla wielu było oczywiste, że w naturalny sposób zastąpi prezydenta, gdy upłyną jego dwie przewidziane konstytucją kadencje. Gwarantować miała to poza tym olbrzymia osobista popularność Zumy. Dzięki osobistej charyzmie oraz mocno lewicowej i egalitarystycznej retoryce zyskał on sobie ogromne poparcie w zmęczonym kosztami systemowej transformacji społeczeństwie. Popiera go całe lewicowe skrzydło partii m.in. liga młodych ANC, autonomiczna partia komunistyczna (SACP) i główne centrale związkowe.
Błyskotliwa kariera Zumy załamała się jednak w 2005 r., gdy został oskarżony o korupcję, a chwile potem o gwałt na długoletniej przyjaciółce rodziny. Oba zarzuty kosztowały go utratę kolejno stanowiska wiceprezydenta i wiceprzewodniczącego ANC.
W obu tych sprawach Zuma konsekwentnie utrzymywał, że jest niewinny, a oskarżenia są motywowane politycznie. Tajemnicą poliszynela było bowiem, że prezydent Mbeki – wyniosły salonowy polityk z liberalnymi poglądami na gospodarkę – niechętnie widzi charyzmatycznego i lewicującego Zumę jako swego następcę. Poza tym Zuma z powodu plemiennego pochodzenia (jest Zulusem) jest przez wielu w ANC traktowany jako „obcy”. Tradycyjną elitę tej partii stanowią bowiem członkowie plemienia Xhosa (z niego wywodzili się m.in. Nelson Mandela i Thabo Mbeki).W maju 2006 r. Zuma został oczyszczony z zarzutu gwałtu, a wkrótce później upadła sprawa o korupcję. W rezultacie uważany za całkowicie pogrążonego polityk odzyskał stanowisko wiceprzewodniczącego ANC i stanął do walki o przywództwo w partii. Zdobył je w grudniu 2007 r., stając się murowanym kandydatem do objęcia stanowiska prezydenta RPA.[cyt. Maciej Konarski; Prezydent RPA ustępuje ze stanowiska]