14 maja 2009 r. odbyło się pierwsze w historii Nadzwyczajne Zgromadzenie Przedstawicieli Sądów Okręgowych, zwołane przez Krajową radę Sądownictwa zaniepokojoną ministerialnymi propozycjami reformy wymiaru sprawiedliwości. Faktem jest, że propozycje ministerstwa sprawiedliwości idą w złym kierunku i w żadnej mierze nie można ich uznać za rzeczywistą próbę zreformowania sądownictwa. Jednakże uchwała Zgromadzenia Przedstawicieli Sądów Okręgowych jest wyrazem skrajnego korporacjonizmu sędziowskiego
Uchwała Zgromadzenia Przedstawicieli Sądów Okręgowych podjęta na Nadzwyczajnym Zebraniu w dniu 14 maja 2009 roku w Warszawie.
Zgromadzenie Przedstawicieli wzywa Ministra Sprawiedliwości do rzetelnego uwzględnienia głosów środowiska sędziowskiego w realizacji projektu zmian ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych. Zmiany te nie powinny być wprowadzane na zasadzie dyktatu władzy wykonawczej, a koncyliacyjnych ustaleń przy udziale Krajowej Rady Sądownictwa i organizacji sędziowskich.
Dotychczasowe doświadczenia wskazują bowiem, że pochopne zmiany zmierzające do ograniczenia samorządności sędziowskiej nie przynoszą żadnych pozytywnych efektów, a co więcej obniżają prestiż wymiaru sprawiedliwości.
Zgromadzenie Przedstawicieli dostrzega, że obowiązujący do chwili obecnej model nadzoru nad wymiarem sprawiedliwości nie sprawdził się pomimo jego formalnej zgodności z Konstytucją. Postuluje zatem przekazanie tegoż nadzoru Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego, Krajowej Radzie Sądownictwa i organom sądów. Stanowisko to wsparte jest o doświadczenia sądownictwa administracyjnego, które w sposób zadowalający spełnia swoją rolę bez nadzoru władzy wykonawczej.
Zgromadzenie postuluje także zmianę ustrojową polegającą na wyposażeniu Krajowej Rady Sądownictwa w inicjatywę ustawodawczą.
Zgromadzenie wnosi nadto o powierzenie w całości nadzoru nad szkoleniami zarówno sędziów, jak i kandydatów do zawodu sędziowskiego Krajowej Radzie Sądownictwa oraz apeluje o nowelizację ustawy o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury z dnia 23 stycznia 2009 r. (Dz.U. z 2009 nr 26, poz. 157).
Doceniając starania Ministra Sprawiedliwości we wprowadzeniu nowych regulacji dotyczących systemu wynagrodzeń, stwierdzić należy, iż jedynie systemowe uregulowanie metod negocjacji może dać długotrwały i pozytywny efekt i doprowadzić do realizacji konstytucyjnej zasady godnego wynagradzania sędziów.
Środowisko sędziowskie zwraca uwagę na konieczność podjęcia systemowych działań zmierzających do stworzenia profesjonalnego kształtowania wizerunku sądów w mediach i przekazywania rzetelnej informacji społeczeństwu. Zgromadzenie podziela w całości pogląd Ministra Sprawiedliwości co do szkodliwości upubliczniania oświadczeń majątkowych sędziów. Obowiązujące obecnie mechanizmy kontroli poprzez organy sądów i właściwe urzędy skarbowe są absolutnie wystarczające.
Zgromadzenie Przedstawicieli zobowiązuje Krajową Radę Sądownictwa i wzywa Ministra Sprawiedliwości do niezwłocznego podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu realizacji wyżej wskazanych postulatów.
Przytoczona wyżej uchwała Zgromadzenia Przedstawicieli Sądów Okręgowych jest przejawem skrajnego korporacjonizmu sędziowskiego. Postuluje ni mniej ni więcej zniesienie administracyjnego nadzoru ministra sprawiedliwości nad sądownictwem (co poniekąd jest postulatem słusznym) proponując w zamian powierzenie nadzoru nad sądownictwem… sędziom !!!
Tymczasem jedyną drogą do zwiększenia autorytetu sędziów, podniesienia poziomu orzecznictwa, poprawienia kultury sali sądowej i w efekcie zmiany społecznego wizerunku sądów (który obecnie jest po prostu fatalny), jest powierzenie kontroli nad pracą sędziów pozostałym uczestnikom sprawowania wymiaru sprawiedliwości tzn. adwokatom i prokuratorom, poprzez włączenie reprezentantów tych profesji prawniczych w prace kolegiów sądów okręgowych i apelacyjnych; przy jednoczesnym wyłączeniu możliwości dojścia do zawodu sędziego inna drogą niż wieloletnia praktyka w innym zawodzie prawniczym i wdrożenie zasady, że zawodów sędziego jest koroną zawodów prawniczych – co dzisiaj jest jedynie czczym postulatem (z którym n.b. wszyscy się zgadzają). Wdrożenie postulatów zawartych w uchwale Zgromadzenia Przedstawicieli Sądów Okręgowych realizacji tej zasady ba pewno by nie służyło.
O reformie wymiaru sprawiedliwości czytaj też:
na MacLawye®.pl