Stało się. W przeddzień świąt mój wysłużony iPhone 6+ był spadł ze stołu w kuchni na podłogę. W kuchni mamy kafelki. Kafelkom nic się nie stało. Telefon uległ destrukcji całkowitej. To już nie było stłuczenie szyby ekranu; to było uszkodzenie matrycy i koniec naszej współpracy.
W pierwszej chwili pomyślałem sobie, że może fajnie byłoby zaprzestać używania telefonu komórkowego. W sumie przy pewnej dozie samozaparcia mozna by było komunikować się z klientami tylko ze stacjonarnego. Rychło jednak okazało się, że nie można. Próba zrobienia przelewu niemożliwa, bo esemes potwierdzający przychodzi na komórkę. Zalogowanie się do WordPresa z funkcją odzyskania hasła, podobnie. No i generalnie jakoś bez Internetu i dostępu do panelu administracyjnego MacLawye®’a i FB w dłoni, jakoś niezręcznie. Chcąc niechcąc mój stary iPhone 6+ wyręczył Gwiazdora w podejmowaniu decyzji i pod choinkę dostałem nowiutkiego iPhone’a X R.
No ale zanim do tego doszło okazało się, że mój zasłużony operator nie dysponuje od ręki tym modelem. A sprzęt trzeba było zakupić od razu. Ponieważ zupełnie niedawno wznawiałem umowę z moi operatorem wykorzystując jakąś maksymalną i do końca niezrozumiałą dla mnie ulgę (fakt, mam abonament super niski), przeniesienie numeru do konkurencyjnej sieci Orange (gdzie iPhone X R był od ręki) kosztowałoby zapłacenie przeze mnie odszkodowania za rozwiązanie umowy. Decyzja była zatem szybka i gwiazdor, zamiast przeniesienia numeru z sieci do sieci, zakupił mi telefon wraz z nowym numerem (wszak – pomyślałem sobie – nikt już nie stosuje sim-look’ów, więc starą kartę przełożę do nowego telefonu i nawet nie będę musiał nikogo o zmianie zawiadamiać). Tak też zrobiłem. Ale co zrobić z drugą kartą i drugim numerem telefonu ?
eSIM
Otóż iPhone X R ma możliwość zainstalowania karty eSIM. Cóż to takiego ? Ano karta, której fizycznie nie ma. Nie będę się wymądrzał i udawał, że rozumiem o co chodzi (moje rozumienie jak działają urządzenia techniczne kończy się na patefonie na korbkę). Żaby to wytłumaczyć po ludzku, eSIM to jakby oprogramowanie zastępujące fizyczną obecność karty SIM w telefonie. No i tu pojawia się nowe pojęcie: dualSIM. Czyli posiadanie w jednym telefonie dwóch kart, z których jedna jest wirtualna. To znaczy jedna jest włożona fizycznie do telefonu a druga zainstalowana przez operatora w pamięci telefonu. Aktualnie opcję dualSIM w Polsce oferuje jedynie sieć Orange. Może coś nieprecyzyjnie wyjaśniłem ale efekt jest taki, że w jednym telefonie mamy dwa numery na które można do nas dzwonić. I nie muszą być to numery tego samego operatora. Tzn. – aktualnie – musimy mieć jeden numer sieci Orange i drugi dowolny. Nie tylko do nas będzie można zadzwonić na dowolny z dwóch numerów ale i my będziemy mogli dzwonić z tego, który sami wybierzemy (bądź dopiszemy jako domyślny do kontaktu w naszym telefonie).
dualSIM – Czy warto mieć dwa numery telefoniczne ?
Na to pytanie każdy z Kolegów musi sobie sam odpowiedzieć. Znam wielu adwokatów, którzy posługują się dwoma numerami (i dwoma telefonami) traktując jeden jako prywatny a drugi jako kancelaryjny (upubliczniany). Technologia dualSIM daje jeszcze kilka możliwości poza ochroną swojej prywatności. Otóż można tak ustawić plany taryfowe na obu numerach, że np. jeden będzie służył wyłącznie transmisji danych a drugi rozmowom telefonicznym (a tu mogą pojawić się już znaczące oszczędności). Zresztą, nie piszę o eSIM i dualSIM aby kogokolwiek zachęcać do wymiany telefonu. Po prostu kolejna technologiczna nowość dla użytkownika.
Poniżej: (1) ustawienie stałego numeru z którego będziemy dzwonili do określonego kontaktu przypisane w spisie kontaktów; (2) Wskaźnik siły sieci (w tym telefonie dwóch różnych operatorów, przy czym eSIM ustawiony wyłącznie na transmisję danych.)
Kliknij w obrazek aby poczytać o technologii eSIM
