Bakłażany po gruzińsku

Bakłażany, warzywo w czasach słusznie minionych całkowicie nieodstępne, obecnie możemy kupić przez cały rok. Sposobów przyrządzenia bakłażanów jest wiele. U nas królują bakłażany po żydowsku Paris – Les Marais. Ale od czasu do czasu warto włożyć nieco pracy w przyrządzenie przekąski i podać gościom gruzińskie bakłażany

Bakłażany przekroić wzdłóż na dwie połówki. Położyć na blacie przecięciem w dół – wtedy łatwiej pokroić. Ostrym nożem ciąć wzdłóż na bardzo cienkie plastry (maksymalnie 3 mm). Teraz rozłożyć każdy plaster na papierowym ręczniku i lekko posolić. Poczekać 15 minut; i gdy się wypocą, kropelki soku zebrać papierowym ręcznikiem. Czynność powtórzyć po odwróceniu każdego plastra.

Smażenie. Są dwie szkoły. Pierwsza: smażymy partiami na niewielkiej ilości tłuszczu z obu stron. Druga: smażymy na bardzo głębokim tłuszczu aż do zezłocenia się bakłażana. Ja preferuję smażenie na głębokim tłuszczu, bo później łatwiej plastry zwijać w rulony. Bez względu na sposób smażenia, po zdjęciu z patelni bądź wyłowieniu z głebokiego tłuszczu, plastry osączamy na papierowym ręczniku. W obu wypadkach usmżone plastry mają być złote. Te z grilowej patelni mogą mieć ślady rusztu.

Orzechy włoskie, czosnek, młotkowany pieprz z kolendrą, odrobinę oliwy, ucieramy w porcelanowym moździerzu na gładką masę. Można zmiksować w blenderze. Jeśli masa zbyt sucha podprawiamy wodą – nie oliwą. Możemy też pokusić się o sporządzenie typowo gruzińskiej przyprawy chmeli-suneli, bo w sklepie raczej jej nie dostaniemy i nią przyprawić masę – ale młotkowany pieprz z kolendrą też dobry.

Orzechowo czosnkową masą smarujemy każdy plaster bakłażana i zawijamy w ruloniki. Kropimy olejem rydzowym lub olejem z włoskich orzechów. Nieco masy możemy położyć na wierzchu każdego z rulonów. Gruzini posypują pestkami granatu.

Smacznego.

jmm